Izolatka – polityczne pranie mózgu

3 września 2016 roku z okazji Warszawskiego Niezależnego Kiermaszu Książek miała miejsce premiera publikacji “Izolatka: polityczne pranie mózgu. Amerykański model pacyfikacji ruchów protestu”, przygotowanej przez kolektyw Syrena i ACK Warszawa.

Publikacja powstała w odpowiedzi na dalsze przetrzymywanie trójki uwięzionych anarchistów w odosobnieniu i ma przybliżyć historię i ukryte cele polityczne stosowania tego typu środków represji.

Wiemy, że sytuacja psychiczna naszych towarzyszy jest coraz gorsza. Bezpodstawne przetrzymywanie ich w izolatkach i utrudnianie kontaktów z bliskimi uznajemy za tortury, które mają na celu złamanie zatrzymanych oraz wpłynięcie na ich zeznania w czasie procesu.

Wszystkie te działania organów represji są znanym i od lat stosowanym wobec więźniów repertuarem nadużyć i tortur psychicznych. W tej publikacji przeczytasz o tym, w jaki sposób stosowane przez chińskich komunistów metody prania mózgu zostały udoskonalone w amerykańskich programach badawczych, a następnie trafiły do więzień. Celem wprowadzenia tych specjalnych programów więziennych było złamanie psychiki więźnia i poprzez ciągnące się tortury, nacisk współwięźniów, stosowanie narkotyków i technik prania mózgu, doprowadzenie do zmiany ich przekonań i całkowitego podporządkowania się.

Jak napisali więźniowie poddani takim torturom: “prawdziwy charakter więźnia musi zostać zniszczony, by następnie zostać zrekonstruowanym zgodnie z wolą rządzących”. Niestety nie mamy wątpliwości, że te metody są nadal stosowane i że dotykają one również naszych przyjaciół.

„Nie istnieje inny powód celowego wytwarzania poczucia zagrożenia i niemocy u więźniów, niż to, że są ofiarami tajemnych eksperymentów w dążeniu do zbudowania środków do tłumienia rewolt, środków, które obecnie określa się jako przeznaczonych do działań wojennych niskiego natężenia. (…) docelowa populacja-obiekt tych działań wojennych niskiego natężenia jest znacznie liczniejsza i obszerniejsza, niż grupa więźniów teraz nimi dotkniętych. (…) więzienia, zakony religijne, instytucje edukacyjne, szpitale psychiatryczne i centra ideowe używają wszystkie elementów przymusowej perswazji. Co za tym idzie, co rozwija jedna z tych instytucji, może zostać zastosowane w dowolnej, a także w każdej z innych.”